Van kijken naar graafmachines tot rennen over de Groene Loper
Toen Diederik (10) en Floris (15) nog klein waren, stonden ze vaak naar de grote graafmachines te kijken van de tunnelbouw. De A2 verdween onder de grond, de Groene Loper verscheen en bovenop kwamen nieuwe woningen. Binnenkort verhuizen de twee jongens samen met hun ouders, Gertjan en Suzanne, naar een van die huizen. We gingen alvast op bezoek.
Benieuwd
Het ruikt naar nieuw op de President Rooseveltlaan, een van de huizen met de trapjes. Er wordt flink gestuukt en de keuken is nu nog een tafeltje met wat stoeltjes en een koffiezetapparaat. “We hopen begin december te kunnen verhuizen”, vertelt Gertjan. Hij kijkt uit naar een comfortabel, fijn huis met nieuwe spullen. “Ik ben vooral benieuwd naar hoe we hier gaan leven”, zegt Suzanne. “Of de dingen zoals we die bedacht hebben, echt gaan uitkomen. Ik vind het ontzettend leuk om een huis in te richten, maar vind het lastig om in te schatten hoe het er straks daadwerkelijk uitziet.”
Een gigantische impact
Even terug in de tijd. Suzanne en Gertjan ontmoeten elkaar tijdens hun studententijd. Ze wonen inmiddels al zo’n twintig jaar in Maastricht. Voor de komst van de tunnel stonden ze geregeld te wachten bij het drukke kruispunt van de Scharnerweg dat nu een rotonde is geworden. “Daardoor was je soms te vroeg of nét te laat op het station”, weet Suzanne nog. “Toen de werkzaamheden begonnen, hebben we die op de voet gevolgd. De jongens waren nog klein en konden uren kijken naar die grote graafmachines. Ze vonden het fantastisch.” Het gezin woont op dat moment in Scharn, precies 1 kilometer van hun nieuwe huis. Gertjan: “We zagen schetsen van hoe het gebied zou worden, maar dat was nog moeilijk voor te stellen. Ik had wel het idee dat deze ontwikkeling een gigantische impact zou gaan hebben. Op de wijken rondom, maar ook op de stad als geheel.”
Verduurzamen
Gertjan zag in gedachten al hoe ze richting het nieuwe stukje stad zouden verhuizen. Suzanne: “Ik dacht toen: dat duurt nog zo lang, dan zijn we inmiddels al naar een ander huis verhuisd.” In 2018 woont het gezin echter nog steeds in Scharn. “Ons huis was destijds toe aan een eigen energietransitie”, lacht Gertjan. “Alles dat we konden verduurzamen, hadden we gedaan, maar een volgende stap zou moeilijker worden.” En dus besluit het stel zich online in te schrijven voor een woning van fase 1 aan de Groene Loper. “Vooral de architectuur en de ruimte sprak ons aan”, zegt Suzanne. Afgelopen 14 juli was het dan zover: ze kregen de sleutel van hun nieuwe huis. Een warmtepomp, triple glas, vloerverwarming. Aan duurzaamheid geen gebrek. Gertjan: “Voor een verdere optimalisatie zou ik dan ook voor een groen dak zijn gegaan en een gezamenlijke fietsenstalling.”
De Groene Loper voor de deur
Ondertussen is zoon Diederik koekjes gaan halen bij de bakker. Waar hij en zijn broer vroeger naar de graafmachines stonden te kijken, zien ze straks vanuit hun slaapkamerraam op de bovenste verdieping de Groene Loper liggen. Floris verheugt zich op het nieuwe huis, voor Diederik is het even wennen om te wonen in een andere wijk dan zijn huidige vriendjes. “Ik vind het nu nog wat gevaarlijk met oversteken voor Diederik”, zegt Suzanne, “maar die Groene Loper is heerlijk. Dit is een fijn stuk, daar hebben we echt geluk mee. De jongens kunnen zo helemaal naar de andere kant fietsen.” En voor haar en haar man is het een ideaal hardloopgebied. “Zeker in de winter, als het in het bos te donker is. In het najaar doen we als gezin mee met de Groene Loper Run. Dan kunnen vrienden ons hier bij onze eigen voordeur komen aanmoedigen.”
Deel dit artikel: